یکی شدن همیشه خوب نیست

یکی شدن همیشه هم چیز خوبی نیست، که گاهی اینطور است که آدم آنقدر در چیزی حل میشود و با آن یکی می‌شود که دیگر بعد از آن، چیزی از خودش برای خودش باقی نمی‌ماند غیر از درهم و برهم بلورهایی متبلور شده بر تنهاییش که از پشت آن‌ها تنها تصویری در هم ریخته و فراموش شده از چیزی که قبلا بود را می‌بیند و با خودش می‌گوید که چطور قبل از تمام این‌ها هم وجود داشته است و هرچه بیشتر فکر می‌کند کمتر جوابی برایش پیدا می‌کند